Sehzade Mustafa - Syn Sulejmana

Sehzade Mustafa ur. 1515 roku prawdopodobnie jesień (październik/listopad), zmarł 6 października 1553 roku. Był pierwszym i jedynym synem Mahidevran i Sulejmana, który dożył dorosłości. Po śmierci swoich dwóch starszych braci (Mahmuda i Murada) stał się księciem koronnym. Był bardzo lubianym i cenionym przez wszystkich poddanych zwłaszcza przez Janczarów księciem. Już jako mały chłopiec zdobył ich przychylność, gdyż był najstarszym z książąt oraz bardzo dobrym wojownikiem. Jego pierwszą prowincją, którą otrzymał była Manisa (gdzie się urodził) w prawdopodobnie 1533 roku, zaś drugą była Amasyia, którą otrzymał w 1541 roku. Był bardzo dobrym i szanowanym regentem, poświęcał się dla ludności, często wydawał pieniądze przeznaczone na jego utrzymanie dla ludzi biednych. Każdy kto zwrócił się do niego o pomoc ją otrzymał, nikogo nie zostawił w potrzebie. Według Wenecjan, Mahidevran miała go uczyć kochać ludzi, a oprócz tego dodali, iż świat nie widział bardziej szlachetnego i kochanego przez lud księcia. Mustafa był również bardzo lubiany w strefie rodzinnej - Mehmed czerpał inspiracje od niego, występowała u nich nutka zazdrości (jeden o drugiego), ale nigdy tego dobitnie nie okazywali oprócz tego byli ze sobą bardzo zżyci, Mustafa po jego śmierci bardzo rozpaczał i aby uświęcić jego pamięć nadał swemu synowi imię Mehmed (+ na cześć Mehmeda II). Bajazyd uwielbiał z nim walczyć, zaś dla Cihangira był jednym z ukochanych braci (po śmierci Mehmeda jedynym). Mihrimah również miała z nim dobre kontakty, z kolei Selim nie miał już tak dobrych jak pozostałe rodzeństwo, często był zazdrosny o Mustafę, co bardzo często miał okazywać i  przez to ich relacje nie należały do najlepszych. Ibrahim Pasza był jego nauczycielem nie tylko w sferze walki, ale również zachowań, to on miał nauczyć Mustafę miłości i szacunku do matki. Ibrahim pisał wiele listów do Mustafy, w których zawsze zwracał się "Szanowny, najdroższy przyjacielu".

Miał otrzymać od Ibrahima siodło, które ten otrzymał w prezencie od Sulejmana. Mustafa podobno w zazdrości powiedział, iż to siodło się mu nie należy i nie powinien go przyjmować, a dobrze by było gdyby mu je oddał, na co Ibrahim przystał, jedynie pod warunkiem, że Mustafa będzie to ukrywał przed Ojcem. Po egzekucji Ibrahima miał bardzo rozpaczać. Miał być ukochanym synem Sulejmana do momentu dorastania Mehmeda, wtedy cała miłość Ojca przypadła jemu, a Mustafa został przez Sulejmana odtrącony na boczny tor. Z kolei o stosunkach Mustafy z Hurrem mówi się, iż były chłodne, ale nigdy nie wrogie. W sporach między Hurrem, a Mahidevran zawsze brał stronę Hurrem, gdyż wiedział jaki ona ma wpływ na Ojca. Miał nawet poniżać Matkę, by przypodobać się Hurrem, jednak zaraz po całym zdarzeniu na osobności miał ją przepraszać. Mustafa mimo swej dobroci i szlachetności, odziedziczył również te gorsze cechy - były to m.in. żądza władzy oraz miał odziedziczyć po swym dziadku Selimie I złe traktowanie kobiet, zwłaszcza tych, które nie dały mu syna, którego on bardzo pragnął. Jego ukochaną córką była Nergissah - córka Ayse Hatun. Nergissah jako jedyna z jego córek potrafiła zbliżyć się do Ojca i zająć w jego sercu wysokie miejsce (była jego oczkiem w głowie). Podobno Mustafa zawiedziony "brakiem" synów miał nauczać Nergissah strzelania z łuku, co bardzo się jej podobało. Mustafa był również bardzo kochliwy miał 7 znanych kobiet, jednak mówi się, iż miał ich znacznie więcej. Przeważająca część jego kobiet pochodziła z Czerkiesji, Kaukazu i Bałkan, z czego większość miała mu podarować Mahidevran i prawdopodobnie wiele z nich była córkami paszów, bejów, bądź pochodziła z dynastii Giray.  Mustafa został zamordowany 6 października 1553 roku (w Konyi), został oskarżony o zdradę na podstawie listu do Szacha Persji i uduszony sznurem. Wiele osób nie

mogło uwierzyć, że wspaniały, ukochany książę mógł okazać się zdrajcą i powstały legendy, iż Hurrem wraz z Rustemem mieli maczać w tym palce i sfabrykować list. Jednak ten list wraz z innymi listami księcia został wielokrotnie przebadany przez grafologów, którzy stwierdzili jednoznacznie, iż nie był on podrobiony i książę sam go napisał. Mahidevran, kiedy Mustafa został wezwany przez
Sulejmana prosiła go, aby na siebie uważał, nie ufał nikomu, a najlepiej nigdzie nie jechał, bo Ojciec go skrzywdzi. Jednakże gdyby Mustafa nie zjawił się na wezwanie sułtana, zostałby oskarżony o przeciwstawienie się jemu, co również wiązało się ze śmiercią. Został pochowany w Bursie, a jego matka wydała wszystkie oszczędności na Mauzoleum syna i żyła przez wiele lat w ubóstwie (została pozbawiona bez tytułów i wszystkich dostępów do środków).

Mustafa był również osobą o bardzo silnym, stanowczym charakterze i nie pozwalał nikomu mieszać się w sprawy rządzenia prowincją (za co często obrywał, gdyż popełniał wiele błędów przez brak doświadczenia, zwłaszcza na początku). Oprócz tego był osobą, która miała duże mniemanie o samym sobie i żadna kobieta by nim nie zawładnęła, a na pewno nie do takiego stopnia, aby pozwolił sobie na stanie się kukiełką w jej rękach. Również nie pozwoliłby na to swojej matce. Jej rolę ograniczał do rządzeniem haremem, nigdy nie pozwolił na wtrącanie się w sprawy prowincji.
Z wyglądu był typowym Osmanem o potężnej budowie i orlim nosie, z profilu przypominał Ojca, jednak kiedy stawał twarzą w twarz, to miał być wypisz, wymaluj jak Mahidevran.


Kobiety Mustafy:
-Fatma Sultan,
-Ayse Hatun,
-Hatice Hatun,
-Nurbegum Hatun,
-Handan Hatun,
-Rumeysa Sultan,
-Nuricihan Hatun.

Dzieci:  (miał 4 w 100% znanych dzieci, a kolejne 4 jest pewna, iż posiadał, ale nie do końca wiadomo, czy tak się nazywały, tych dzieci miało być, jednakże znacznie więcej, mówi się o przynajmniej 11/12)
- Orhan ur. 1535, zm. ok 1552

- Nergissah ur. 1536, zm. 1592
- Hatice ur. 1538, zm. 1603
- Handan ur. 1544, zm. 1621
- Mihrisah ur 1547, zm 1598
- Mehmed ur .1547, zm. 10 grudnia 1553 (stracony)
- Murad ur. 1548, zm. 1553 (I połowie roku)
- Sah ur. 1550, zm. 1577

* Podobno preferował Rudowłose kobiety i kazał sobie takie sprowadzać
* Jego Harem liczył ponad 100 kobiet
* Miał dostarczać Cihangirowi Opium.
* Wiele posłów opisywało, że jest jedyną radością Mahidevran, a ta strzeże go, jak oka w głowie, przy czym jest nadgorliwa i nadopiekuńcza.
* Pisał wiersze jako Muhlisi (kochanek)
* Darzyć szacunkiem i równie mocno kochać miał Rumeyse (której bał się cały harem)
* Miał również wiele uczucia poświęcić Nurbegum.
* Historycznie, prawdopodobnie nie wyjeżdżał na wojny (chociaż niektórzy twierdzą, iż był na wojnie, ale tylko raz jako jeszcze mały książę) za to zostało zanotowane, iż pełnił przynajmniej raz rolę Regenta i poradził sobie z tą funkcją doskonale.

"Książę Godny Tronu"