Stosunki Polsko - Tureckie według historii

Można powiedzieć, że do końca XV wieku państwa te były sobie obojętne (neutralne), jednak skończyło się to, kiedy Imperium zaczął panować Bajazyd II i 1485 wybuchła wojna między Imperium, a Polską.
Wojna zakończyła się klęską wojsk polskich (wyprawa króla Jana Olbrachta na Mołdawię 1497).
Podczas panowania Bajazyda II było wiele spięć Między państwami m.in. o Kilię i Białogród oraz wielki najazd w 1499 w głąb Polski.



Po przejęciu tronu przez Sułtana Selima I Groźnego państwa cieszyły się pokojem, gdyż Selim był zajęty wojną z Persją oraz podporządkowywaniem sobie terenów dzisiejszej Syrii , Egiptu , Palestyny itd.
Polscy dyplomaci jeździli do Stambułu gdzie przywozili rozejmy. Zanim Sulejman objął władzę, kraje podpisały trzyletni pokój, który przestał obowiązywać po śmierci Selima I.

Sulejmanowi zależało, jednak na pokoju z Polską, aby zapewnić sobie spokój na granicy oraz liczył na wsparcie w konflikcie z Habsburgami. Z kolei Zygmunt Stary nie chciał konfliktu z Imperium Osmańskim.
Podczas wyprawy na Węgry 1521 Sulejman chciał zaatakować Polskę, ale Zygmunt Stary wysłał mu skromne posiłki.
26 października 1526 został podpisany traktat, który gwarantował przyjazne stosunki z Państwami.
Relacje między państwami ochłodziły się w 1530 roku, kiedy to lennik Sulejmana zaatakował Polskę. Po wymianie listów spór złagodzono, a w 1533 podpisano pokój wieczysty, który gwarantował pokój, aż do śmierci Sulejmana ze strony Imperium. Był to pierwszy taki traktat podpisany między państwem Chrześcijańskim, a Muzułmańskim. Został zawarty głównie dlatego, iż Osmanie nie chcieli swoją postawą popychać Jagiellonów do anty-osmańskiego sojuszu z ich wrogiem (Habsburgami).
Pokój nie uwzględniał Tatarów Krymskich, a Polska zrzekła się prawa do Mołdawii. Wobec tego Imperium, mogło użyć Tatarów, aby pokazać Polsce ich miejsce, gdyby Ci sprzymierzali się z Wrogami (Habsburgami).
Na granicy nie zapanował jednak spokój i zdarzały się konflikty zbrojne. Z terytorium Osmańskiego przedostawali się Tatarzy i dokonywali rozbojów i grabieży, z kolei z Polski do Imperium przedostawali się kozacy i również dokonywali tego samego. Nie wpływało to, jednak na złe stosunki, zwykle wymieniano się listami i skargami oraz dokonywano spisu poniesionych strat.
W 1553 roku traktat został odnowiony przez Zygmunta Augusta,  który zawierał m.in. anulowanie wzajemnych żądań rekompensaty za rozboje.
Hurrem miała wpływ na relacje Osmanów z Polską - pisała lisy do Zygmunta Starego, Zygmunta Augusta i Bony oraz zapewniała w nich o życzliwości Osmanów do Polski. Wspierała Sulejmana, bowiem również nie chciała, aby Polska nawiązała kontakty z Habsburgami. Tytułowała się Polką więc raczej zależało jej na dobrych stosunkach. W jednym z listów wyraziła wyrazy współczucia po śmierci Zygmunta Starego i nazwała się siostrą króla. Wysyłała prezenty do Polski m.in. kalesony.
Pokojem tym państwa cieszyły się ok 100 lat

Konflikt ponownie rozpoczął się tym, iż Kozacy splądrowali Warnę, Eupatopię i Trapezunt, na co Sułtan nie reagował, oprócz wysyłania skarg do Polski.
Lecz w 1615 roku odważyli się splądrować przedmieścia Stambułu,wojsko wysłane na Kozaków zostało rozbite, a admirała floty Osmańskiej zabrano do niewoli. Bardzo rozgniewało to Osmana II, jednak był na razie zajęty konfliktem z Persją. Mimo to w 1617 wysłał 50 tysięczną armię z Iskanderem Paszą na czele. Nie zaatakowali oni jednak Polski, a przybyli z paktem, który Polska podpisała i zobowiązała się do ukrócenia Kozaków oraz uznanie wpływów Osmańskich na ziemiach Mołdawskich.
W 1618 podczas wojny wyznaniowej, Cesarstwo Austriackie wysłało list do Osmana, w którym oskarżało Polaków o sprzyjanie Habsburgom. Osman II zarządził atak na Polskę.
W ten sposób, w 1620 wybuchła kolejna wojna tzw. Chocimska, która skończyła się neutralnie dla obu stron, a
9 października 1621 pod Chocimiem podpisano traktat pokojowy.
W 1683 Polska podpisała antyturecki sojusz z Austrią i podjęła wyprawę przeciwko wojskom tureckich, oblegających Wiedeń. Następnie wojny z Osmanami były kontynuowane aż do 1699, kiedy podpisano traktat pokojowy w Karłowicach i to zakończyło wojny Polsko-Osmańskie (Tureckie).
Imperium Osmańskie jako jedyne nie zaakceptowało rozbiorów Polski.