Sultan Ahmed I

Ahmed - ur. 18 kwietnia 1590 roku w Manisie. zmarł 22 listopada 1617 roku. w Stambule. Ahmed urodził się jako czwarty syn - jeszcze księcia Mehmeda. Pierwsze 5 lat spędził w Manisie, następnie jego ojciec Mehmed III zasiadł na tronie. Ahmed jako czwarty syn miał bardzo małe szanse na tron. Mehmed III natomiast uwielbiał swego pierworodnego syna - Selima, w którym widział następce oraz w swoim drugim synu Cihangirze. Rok po przeprowadzce do Stambułu zmarł 15 letni Cihangir, a rok później 20 kwietnia 17 letni Selim. Ahmed uwielbiał spędzać czas z swym starszym bratem Mahmudem. Miała ich łączyć wielka więź. Mahmud został stracony 7 czerwca 1603 roku, w wyniku intrygi jego babki - Safiye Sultan. Ahmed nie mógł pogodzić się z utratą brata, nie zadowalał go również fakt, iż został księciem koronnym. Pół roku po śmierci Mahmuda, zmarł sułtan Mehmed III. Trzynastoletni Ahmed został posadzony na tronie. Ahmed został powstrzymany po objęciu tronu przed zabójstwem brata przez swą matkę - Handan. Lud jak i paszowie zgadzali się o uchronieniu przed śmiercią Mustafy. Głównym powodem oszczędzenia życia brata sułtana, był zbyt młody wiek Ahmeda i brak potomków, obawiano się przerwania linii dynastii. Ahmed był bardzo utalentowanym poetą, pisał wiersze - głównie liryczne i polityczne pod 
pseudonimem Bahti. Jednak był bardzo negatywnie nastawiony do innych typów sztuki, a w szczególności do malarstwa miniaturowego. Był człowiekiem bardzo pobożnym i próbował przywrócić poprzednie,  zasady panujące za czasów Sulejmana Wspaniałego m.in. zakaz spożywania alkoholu, wypłacanie jałmużny biednym oraz obowiązkowe uczestnictwo w piątkowych modłach. Ahmed był człowiekiem szeroko wykształconym, był świetnym szermierem, świetnym jeźdźcem oraz władał biegle w kilku językach.
Ahmed, oszczędzając życie brata wprowadził nowe prawo, podobne do prawa Senioratu, wprowadzonego później. Bracia sułtana zostali skazywani na luksusową klatkę i ochronę do momentu narodzenia się syna sułtana. Po urodzeniu się nowego księcia ochrona braci przestała istnieć, a sułtan jeśli miał taką ochotę, mógł skazać braci na śmierć. Ahmed próbował po narodzinach Osmana zabić brata, co najmniej  dwa razy, przynajmniej tyle zostało zanotowane. Raz przeszkodził mu w tym ostry ból brzucha, a ostatni raz ogromna burza, Ahmed uznał, iż to znak od wszechmogącego, iż nie zgadza się na śmierć Mustafy.

Jak wyglądała złota klatka? Była to specjalnie wydzielona część pałacu początkowo Starego, w późniejszym czasie Topkapi. Był to zespół 2-3, czasem 4 pokoi złączonych razem z zamkniętym wyjściem i jedynie małym otworem, aby dostarczyć tace z posiłkiem i napojem oraz Opium. Książęta zostawali tam zamknięci najczęściej z 2 nałożnicami, które nie miały możliwości zajścia w ciążę. Do ich rozrywki podawano "zabawki" dla dwulatków, które ograniczały ich rozwój. Czy książęta nie wychodzili, jest to dość ciężkie do określenia. Typowo takie było założenie złotych klatek, aby książę nie mógł wychodzić i zdobywać poparcia. Aczkolwiek już w 1604 roku istnieje wspomnienie widoku Handan wraz z pasierbem w karocy. Mustafa zostaje tam opisany jako "Jagnie prowadzone na rzeź", jednak w mało wiarygodnych źródłach znajdują się informacje, iż to nie Mustafa, a Sulejman, który wkrótce później zmarł. ( W innych źródłach istnieją różne wersje, daty śmierci Sulejmana i ogólnie nie ma pewności co do jego istnienia).

Ahmed rozprawił się z buntownikami Jalali. Prowadził wojny z Habsburagmi i Safawidami. Odnowił traktaty handlowe z Francją, Anglią i Wenecją oraz podpisał po raz pierwszy traktat z Holandia.

Ahmed ufundował meczet Sułtan Ahmed, gdzie uczestniczył po raz pierwszy w bijaniu kilofa w ziemię rozpoczynając budowę. Wkrótce lud zaczął się buntować, gdyż okazało się, iż błękitny meczet ma tyle samo minaretów, co wielki meczet w Mekce. Szejk Islamu poradził Ahmedowi ufundować dodatkowy minaret w Mekce, co też  zostało uczynione, a sprawa ucichła. Oprócz błękitnego meczetu Ahmed ufundował również dwa inne meczety po drugiej stronie Stambułu, aczkolwiek żaden z nich nie przetrwał dzisiejszych czasów.



Dzieci:
- Osman 3.11.1604 - 20.05.1622
- Mehmed 8.03.1605 -12.04.1621
- Ayse 1605 - 1657
- Fatma 1606 - 1670
- Handan 1607 - ?
- Hatice 1608 - 1610
- Geverhan 1608 - 1660
- Hanzade 1609 - 23.09.1650
- Orhan 1609 -1612
- Cihangir 1609 - 1609
- Selim 27.06.1611 - 27.07.1611
- Murad 27.07.1612 - 08.02.1640
- Esma 1612 -1612
- Hasan 1612 - 1615
- Bajazyd 12.1613 - 27.07.1635
- Zahide 1613 -1620
- Atike 1614 - 1675
- Husein 1614 - 1617
- Kasim 1614 -1 638
- Sulejman 1615 - 27.07.1635
- Ibrahim 05.11.1615-18.08.1648
- Cemre 1616-1620
- Zeynep 1617-1619
- Abide 1618-1675

Kobiety:
- Mahpeyker Kosem Sultan,
- Mahfiruze Hatice Sultan,
- Fatma Hatun,
- Sahnaza Hatun.