Mehmed II Zdobywca

Mehmed II ur. 30 marca 1432 w Edirne, zm. 03 Maja 1481. Syn Murada II i Humy Hatun.

Mehmed urodził się jako 4 syn Murada. Murad nie oczekiwał jego narodzin, miał już swoich ukochanych synów, a w szczególności Alladina - jak to nazywał "lepiej urodzonego". W chwili narodzin Mehmeda, Murad czytał w swojej komnacie fragment Koranu (o proroku Mahomecie), w tym czasie do jego komnaty wszedł posłaniec, ogłaszając, iż Huma urodziła syna. Z racji tego, że Mehmed nie był wyczekiwany i upragniony ojciec nie zwracał na niego największej uwagi. Nie otrzymywał praktycznie żadnego wychowania i edukacji. Szanse na to, aby kiedykolwiek został Sułtanem były znikome. Zmieniło się to w chwili gdy zmarł Ahmed - najstarszy syn Murada -, a później ukochany Alladin. Wtedy Murad zwrócił uwagę na niewykształconego syna i zapewnił mu najlepszych nauczycieli. Mehmed zainteresował się wtedy głównie naukami ścisłymi: m.in. przyrodą, matematyką, ale też filozofią. Był również bardzo zainteresowany architekturą  i religiami świata. Podobno otaczał się relikwiami chrześcijańskimi i interesował się tą religią, co nie podobało się Ojcu jak i poddanym. Jego kontakty z Ojcem nie 

Huma Hatun - Matka Mehmeda II

poprawiły się nawet, gdy został najstarszym następcą tronu, gdyż ten nadal nie okazywał mu żadnych uczuć. Od małego uwielbiał słuchać opowiadań o podbojach i marzył o zdobyciu Konstantynopola. Mehmed zasiadł na tronie po raz pierwszy po abdykacji jego Ojca w sierpniu 1444 i panował do września 1446, a drugie panowanie przypadło od 3 lutego 1451, do 3 maja 1481. Postać Mehmeda jest dość sprzeczna, podczas jego panowania ludzie obawiali się być chociaż trochę o coś podejrzewani. Gdy ktokolwiek zrobił coś przeciw niemu - Mehmed porządnie się mu odpłacał. Z kolei jeśli ktoś był dla niego przychylny - szczodrze go wynagradzał.  Z kolei z matką, która zezwoliła synowi wydzielić specjalne pomieszczenia dla kobiet (harem), miał bardzo dobry kontakt. Niektórzy uważają, iż synowie go nie cenili, ale się go bali. Przez otaczanie się relikwiami innej religii jego synowie uważali, iż jest niewierzący. Mimo to, Mehmed wybrał sobie następce wśród synów i był to książę Mustafa, który swoją drogą był strasznym kobieciarzem. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach, jednak padają pewne podejrzenia, iż przez romans z żoną paszy przepłacił życiem (został stracony). Jak już powszechnie wiadomo Mehmed II stronił od kobiet, wolał się zająć książkami, czy swoim ogrodem, któremu swoją drogą poświęcał mnóstwo uwagi, a haremowe zabawy go bardzo denerwowały.

Miał 4 znane żony: 

Sitti Hatun - była Turczynką, pochodzącą ze szlachetnej rodziny, a sam Mehmed miał z nią ślub. Mimo, iż sam ją wybrał, to nie przepadał za nią. Była bardzo wielką intrygantką i przy okazji arogantką, a Mehmed cenił spokój.

Gulsah Hatun- Mehmed nie bardzo się nią interesował, była dla niego kobietą na jedną noc. Jednak mimo wszystko była matką jego ukochanego syna Mustafy

Emine Gulbahar Hatun - Najbardziej spokojna kobieta Mehmeda i to też w niej cenił. Była jego ulubienicą i jeśli wołał do alkowy kobietę, najczęściej właśnie chodziła Emine. Była matką Bajazyda II i prawdopodobnie sułtanki Geverhan.

Cicek Hatun.-Była matką najmłodszego syna - Mehmeda - i księcia Cema. Była dość mściwa i okrutna. Wszystkie kobiety Mehmeda odnosiły się do niej z wielkim szacunkiem i dystansem. Nie była lubianą osobą w haremie. Mimo to Mehmed lubił Cema. 

Nieznana jest matka księcia Korkuta. 

Najbardziej znanym podbojem Mehmeda II jest Konstantynopol, który zdobył 29 maja 1453 roku. Podczas swego wjazdu do miasta ludzie plotkowali. Mehmed usłyszał m.in. "Lepszy Turecki turban od cesarza, czy papieża." Mehmed to wykorzystał i ku zadowoleniu nowych poddanych zezwolił na wolność religijną. Inni uważali, iż to też przez jego zamiłowanie do innych wyznań.Wejście Mehmeda do Konstantynopola, zakończyło erę Cesarstwa Bizantyjskiego. Wtedy też zmieniono nazwę państwa z Konstantynopola na Istambuł i ustalono ją nową stolicą państwa. Kolejne lata należały do Mehmeda. Zdobył ostatnie tereny należące do Cesarstwa Bizantyjskiego, Wenecji, posiadłości Morei, Serbię, Bośnię, Trapezunt, Włoszczyznę, Albanię, Mołdawię, a w 1475 roku od Imperium został uzależniony Chanat Krymski oraz miasto Kaffa. Niedługo później został zniszczony emirat Karamanu. Kolejnymi podbojami była Italia i Otranto. Mehmed zamarzył sobie podbić Rodos, jednak wysłał zbyt małą ilość wojska i po 89 dniach oblężenia armia powróciła bez zwycięstwa. Po nieudanym podboju Rodos Mehmed II zamarzył sobie podbić Egipt, jednak zmarł pod Gebze podczas wyprawy.

Został pochowany w meczecie Fatih Mehmed, a na jego grobowcu wyryto napis: "Zamierzałem podbić Rodos i podporządkować Italię."

Był mężczyzną bardzo przystojnym, upartym, ale też bardzo mściwym i nieprzystępnym. Był osobą o wielu twarzach i ciężko było wyczuć jego myśli i zamiary, jednak do osób dobrodusznych nie należał.

Najbardziej znanym prawem, które pozostawił po sobie na setki lat było prawo Fatiha.

"Gdy któregokolwiek z moich synów Bóg obdarzy sułtanatem słuszne jest, aby jego bracia z uwagi na zachowanie przyrodzonego porządku, zostali zabici." 

Do stworzenia tego prawa przyczyniło się m.in. to jak wiedział ile jego Ojciec musiał poświęcić i stracić by zasiąść na tronie. Już jako mały chłopiec widział walki o tron, dodatkowo spotęgowało to jedno wydarzenie, kiedy chciano na tron posadzić (a jego obalić) spokrewnionego z nim Orhana Beja. Mehmed kiedy wstąpił na tron po raz drugi, szybko wprowadził to prawo, a ulemowie je poparli.

Czy Mehmed zabił swoich braci trudno stwierdzić: co inne źródło, to inna opinia. Jedne mówią, iż zabił tylko jednego brata - Ahmeda małego, z kolei inne, iż zabił swoich trzech braci: Hassana, Ahmeda małego i Orhana wraz z rodzinami, a jeszcze inne, iż nie zabił żadnego z braci, chciał jedynie zabezpieczyć przyszłość syna, który zasiądzie na tronie.

*Niektóre źródła podają, iż miał ukochaną nałożnicę niejaką Alexandre/Roxellane, a ich miłość była czysto platoniczna.   

*Jest posądzany o homoseksualizm.