Sehzade Mehmed - Syn Sulejmana. + Humasah

Mehmed urodził się w 1521 roku, zmarł w (6 listopada) 1543 w Manisie. Był najstarszym dzieckiem Hurrem i Sulejmana i jednocześnie najukochańszym. Jako jedyny książę z synów (jednoczesny pretendent do tronu) Sulejmana posiadał wyższe wykształcenie - oprócz niego to wykształcenie posiadał tylko schorowany Cihangir. Doskonale władał mieczem, podobno miał nauczyć się tego szybciej od swego starszego brata - Mustafy. Mehmed był bardzo inteligentnym, oczytanym i mądrym księciem, jednak podobno miał trudności z nauką języków, co bardzo go denerwowało i do czego bardzo się przykładał, by nie zawieść ojca. Podobno był bardzo spokojny i nie wdawał się w kłótnie i spory, a wręcz ich unikał.  Miał bardzo dobre relacje z każdym z rodzeństwa zwłaszcza Mihrimah, Cihangirem oraz Mustafą, którego postawił sobie na wzór. Mehmed radził się Mustafy w wielu sprawach, z powodu wieku i doświadczenia, które Mustafa już posiadał, często Mustafa odsyłał Mehmedowi w liście rady, dlatego też twierdzono, iż Mehmed był bardzo niezdecydowany. Cihangir miał uwielbiać Mehmeda, w taki sam sposób, jak uwielbiał Mustafę, jednak gdy Mehmed zmarł Cihangir miał zaledwie kilka lat, dlatego też podobno zareagował na to bardzo emocjonalnie i rozpaczał, a Mustafa dał mu oparcie w ciężkich chwilach. Sulejman uwielbiał spędzać czas z Mehmedem, uważał go za bardzo mądrego i jedynego godnego tronu. Sulejman miał szczególnie uwielbiać długie rozmowy z Mehmedem, sądził że jego słowa są bardzo mądre, przemyślane i inspirujące. Podobno uwielbiał spędzać czas z synem do tego stopnia, iż specjalnie urządzał polowania, na które zabierał tylko Mehmeda. Hurrem była bardzo dumna i wspierała syna, twierdziła, iż jest jedynym godnym następcą Sulejmana. Mehmed w 1540 roku otrzymał od Ojca prowincję - Manisę -, jednakże ludność, nie znając jeszcze księcia nie była zadowolona ze zmiany i chciała powrotu Mustafy. Jednak wkrótce ludzie przekonali się co do niego i bardzo pokochali. Podobno mówili o nim same dobre rzeczy i byli z
niego bardzo zadowoleni, sami opiekunowie Księcia oraz paszowie uważali go za bardzo dobrego i zdolnego gubernatora i wychwalali go przy Sulejmanie. Mehmed nie chciał mieć złych kontaktów z Mustafą, podobno dlatego nie wchodził w kontakty z Janczarami i pojawiał się w korpusie zawsze w obecności starszego brata. Mehmed wziął udział w wyprawach wojennych swojego Ojca, gdzie wykazał się wielkim talentem i sprytem (według jednej teorii, był głównym pomysłodawcą strategi  na atak który zakończył się zwycięstwem). Janczarzy zobaczyli w nim wielkiego wojownika i mocnego rywala Mustafy. Mehmed zmarł w 1543 roku na Ospę. Sulejman bardzo przeżywał śmierć ukochanego synka, przez 40 dni (tyle trwa żałoba w Islamie) chodził na grób syna i czytał mu modlitwy. Z kolei o Hurrem mówi się, iż popadła w depresję i ze śmiejącej się sułtanki, stała się smutną, płaczącą kobietą, a następnie popadła w chorobę i w gorączce leżała kilka dni, a później często odwiedzała grób syna.

Książę poślubił swoją kuzynkę Esmehan, z którą miał jedną córkę Humasah ur. w 1540 roku. Małżeństwo to było bardzo udane, kiedy Esmehan zaszła w ciążę Mehmed bardzo chciał mieć syna, jednak gdy urodziła się córka, stała się dla niego oczkiem w głowie. Esmehan po śmierci Mehmeda załamała się na tyle, iż nie była w stanie zajmować się córką, Humasah trafiła pod opiekę Hurrem.

* Mehmed miał otrzymać Manisę, ze względu na swoje wielkie zasługi na wojnie.
* Podobno w pałacu otrzymał przydomek Melek - Anioł.
* Podobno był osobą, która była dobrym słuchaczem i niosła pomoc.
* Istnieje teza, iż Mehmed został specjalnie zarażony przez osoby, które wspierały Mustafę, gdyż widziały w nim wielkie zagrożenie w posadzeniu Mustafy na tronie, a ślady zatarto by wyglądało, iż sam się zaraził.
* Istnieje wersja, iż niektórzy Paszowie uważali, że Mehmed swoim talentem przypomina sułtana Mehmeda II.
* Podobno był najbardziej podobny do Ojca, jednak była widziana w nim nutka Słowiańskich genów. Jest również uważany za bardzo przystojnego księcia (według niektórych był najprzystojniejszym synem Sulejmana, inni że był równie przystojny jak Mustafa). Podobno był bardzo szczupłym, ale dobrze zbudowanym (czyt. umięśnionym) księciem, oraz był dość wysoki.
* Sulejman wybudował na jego cześć Meczet Sehzadebasi.
* Możliwe, iż urodził się na wiosnę.
* Był doskonałym strategiem.
* Podobno był umysłem typowo ścisłym.

Historyczny Kaftan Mehmeda, który nosił podczas ceremonii miecza ->

HUMASAH

Humasah Sultan ur. 1540 roku, jedyne dziecko Księcia Mehmeda i Esmehan. Książę Mehmed bardzo liczył na syna, ale kiedy urodziła mu się córka stała się dla niego oczkiem w głowie. Po śmierci Ojca Humasah została przygarnięta i wychowywana przez Hurrem i również dla niej stała się bardzo ważna. Hurrem chciała mieć Humasah ciągle przy sobie, nie pozwoliła, by wychowała ją Esmehan (która miała mieć po tym wszystkim różne stany emocjonalne). Mimo, iż wielokrotnie miała zostać wydana za mąż Hurrem nigdy się na to nie zgodziła dopiero w 1556 roku Hurrem zgodziła się na ślub Humasah, ale pod warunkiem, iż zostanie ona w Topkapi i tak Humasah została przy niej do jej śmierci. Humasah była bardzo związana z babcią traktowała ją jak matkę i bardzo przeżywała jej śmierć. Miała trzech mężów:
1. Mehmed Ferhat Pasha 1556-1575
2.Lala Mustafa Pasha 1575-1580
3.Gazi Mehmed Pasha 1581-1593
Urodziła Sultanzade Abdulbaki Bey (Syn Mustafy Paszy) ok. 1576.
Po za tym urodziła 5 córek Ferhatowi Paszy i 4 synów nieznanych z imienia, a
ze swoim ostatnim mężem miała jednego syna nieznanego z imienia.
Zmarła w 1589 w wieku 53 lat z nieznanej przyczyny. Została pochowana w Meczecie Sehzadebasi w grobowcu Ojca, tuż obok niego.