Sehzade Kasim, Sehzade Sulejman i Sehzade Bayezid - synowie Ahmeda I.

Sehzade Kasim - urodzony w listopadzie, 1614 roku, zmarły zaś w 1638, był bratem bliźniaczym Atike Sultan. Kasim, w przeciwieństwie do swego starszego brata - Murada, od dziecka miał być dość chorowitym i słabej postury chłopcem; o brązowych oczach, ciemnej cerze i również brązowych włosach. Praktycznie całe swoje życie - gdyż już od 1618 roku - spędzał w klatce, aż do swej tragicznej śmierci. Kasim jest uznawany za najzdolniejszego syna Ahmeda. Pomimo przebywania w złotej klatce był potajemnie nauczany, zarówno w sferze kulturowej, jak i w sferze politycznej. Rzekomo książę miał władać płynnie co najmniej w sześciu językach. Nie wiadomo zbyt wiele o jego życiu  w pałacu, gdyż poza tym, że żył w złotej klatce nie zachowało się o nim nic więcej. Książę był człowiekiem dość ufnym, wrażliwym i mało podejrzliwym, zachowała się również wzmianka o jego wielkiej miłości do brata - władcy. Książę wspierał, ufał i mocno wierzył w swego brata jednocześnie,
pozostawiając w sobie strach. Nie bez przyczyny jest porównywany do Księcia Cihangira - syna Sulejmana Wspaniałego, z powodu talentu jak i bardzo podobnych cech charakteru. Wiele osób uważa, iż książę Kasim był na tyle utalentowany i mądry, że stałby się kolejnym wspaniałym władcą, niestety zginął, właściwie można powiedzieć z rąk własnej matki, która nie widziała w synu możliwości sterowania jego umysłem oraz stratę całkowicie swej władzy. W 1637/8 roku Kosem udała się do swego syna i wmówiła mu, iż Murad zapragnął, aby Kasim towarzyszył mu na wojnie. Książę wyruszył w drogę  do swego brata. Sułtan w momencie, gdy ujrzał swego brata, obawiał się, iż książę przybył wraz z wojskiem i pozbawi go życia oraz tronu więc nakazał go stracić.  Kasim został uduszony 1 Stycznia 1638, bądź 12-17 lutego 1638, w trzeciej wersji jego data śmierci waha się miedzy 1 stycznia. a 17 lutym. Został pochowany w Hagia Sophia - Meczet w grobowcu Murada III.

Sehzade Sulejman - urodzony w 1615 roku ( w innej wersji 1610). Istnieją dwie wersje życia Sulejmana. Bez
względu na wersje, imię otrzymał na cześć swego wielkiego przodka - Sulejmana Wspaniałego. Był chłopcem o jasnej cerze i zielonych oczach. Podobnie jak reszta braci został zamknięty w Kafes, gdzie żył od 1618 roku. Dzielił swą klatkę z księciem Bajazydem. Sulejman przechadzał się po mieście "incognito" w przebraniu, co sobie bardzo upodobał.Według jednej wersji był synem Mahfiruz. Nienawidził Kosem, z kolei ta robiła wszystko, aby upodobać sobie pasierba. Sulejman w przeciwieństwie do Bajazyda nigdy nie ukłonił się przed macochą, za to bardzo kochał swe ciotki szczególnie bliska jemu sercu była Fatma. Według podań posłów spędzał z ciotkami mnóstwo czasu: "Książę ten ceni sobie bardziej towarzystwo ciotki, niż matki". Kosem, aby zjednać sobie pasierba, wielokrotnie szła mu na rękę i w tajemnicy przed Muradem zgadzała się, aby opuszczał klatkę na przechadzki po mieśie. Nie rozumiał i nie pochwalał zachowania Bajazyda niejednokrotnie, go uprzedzając, zamartwiając się o jego los. Miał ostrzegać brata o tym, iż grozi mu śmierć z racji uczuć do pewnej Gruzinki. Zginął, jednak wraz z bratem z bliżej nie znanych przyczyn. Według domysłów miał widzieć śmierć Bajazyda i wypowiedzieć kilka gorzkich słów Muradowi, za co został okrutnie ukarany. Według drugiej wersji był synem Kosem, gdyż we wcześniejszych podaniach był przedstawiany jako rodzony brat Murada i Ibrahima. Według tej wersji o wypuszczanie z Kafes, Kosem błagała samego Sułtana, zapewniając go o lojalności i poddaniu Sulejmana. Nie wyjaśnione jest dlaczego i w tej wersji Sulejman miał tak nienawidzić swej matki, gdyż  w obu wersjach ich relacje pozostają niezmienne. Zmarł 27 lipca 1635 roku, podczas święta na cześć zdobycia Erywania oraz 25 rocznice narodzin sułtana. Tu spotykamy się z wersją, iż Kosem, dobrze wiedząc, co szykuje Murad nie ostrzegła go przed śmiercią i nie wpływała na zmianę decyzji Murada. Został pochowany w Błękitnym Meczecie, w grobowcu Ahmeda I.

Sehzade Bajazyd - urodzony 1 grudnia 1612, bądź września 1612 roku. Jego matka pozostaje  nieznana, jednak większość uważa że była nią Mahfiruz. Według przekazów był chłopcem o jasnej cerze, brązowych włosach i prawdopodobnie niebieskich oczach, miał przypominać matkę, co według opisu miało przypominać opis Mahfiruz. Poseł wenecki  w 1620 zaznaczył w swym raporcie, iż widział dwójkę książąt; 8 letniego księcia Bajazyda oraz jego 5 letniego zielonookiego brata. Bajazyd jak reszta książąt został zamknięty w klatce, w 1618 roku. Książę w przeciwieństwie do Sulejmana miał uwielbiać Kosem i darzyć ją wielkim uczuciem, jednak najbardziej z braci upodobał sobie właśnie Sulejmana. Spędzał mnóstwo czasu z Greczynką, którą podobnie jak Osman II traktował jak matkę. Z kolei Kosem darzyła Bajazyda wielkim uczuciem i traktowała jak syna. Kosem wychwalała Bajazyda, czasem ponad swych synów. Miało to powodować podobne relacje Murada z Bajazydem, jak Mehmeda z Osmanem. Mimo wszystko międzyczasy, dochodziło między nimi do pokoju. Bajazyd nie miał żadnego poparcia, ani wśród ludu, ani wśród wojska. Książę zakochał się w pewnej Gruzince. Sułtan Murad, gdy tylko dowiedział się o ich uczuciu nakazał, aby kobieta wyniosła się z pałacu. Szala goryczy przelała się w momencie, gdy Murad dowiedział się nie tylko, o nie wykonaniu przez Bajazyda rozkazu, aby usunął kobietę z pałacu, lecz głównie o ich
ślubie. Murad pomimo błagań brata pozbył się kobiety z pałacu, jednak pozostawiając ją przy życiu. Zapewnił jej dom  i godne życie. Według legendy zmarła wkrótce po usunięciu z pałacu, w wyniku działań Murada, który miał jednocześnie zapewniać brata o jej dobrym i godnym życiu. Według innej nieoficjalnej i mało prawdopodobnej wersji, zmarła w chwili, gdy urodziła syna wraz z nim. Bajazyd jest opisywany jako książę, nie przypominający typowo Osmanów, sami przybywający posłowie nie mogli się napatrzeć na wygląd księcia. Opisywali go jako najprzystojniejszego z książąt. Młodego, wyrafinowanego, europejskiego księcia. Książę zmarł 27 lipca 1635 roku, podczas święta na cześć zdobycia Erywania oraz 25 rocznice narodzin sułtana. Według przekazu książę miał zginąć w wyniku zepchnięcia Murada z konia, podczas gry w dżirit. Został pochowany w Błękitnym - meczecie w grobowcu Ahmeda I.